Dalmatyńczyki osiągają wysokość w kłębie od 56 do 62 cm u samców, klasyfikowane są zarówno do ras średnich, jak i dużych. Suczki są nieco niższe (54 do 60 cm) i powinny być oczywiście odpowiednio lżejsze. Samce na wadze osiągają według standardu rasy od 27 do 32 kg, dorosłe suczki powinny z kolei ważyć od 24 do 29 kg.Pies rasy maltańczyk to niepozorne stworzenie, które na pozór przypomina sympatyczną maskotkę, jednak w rzeczywistości wyróżnia się naprawdę wielką osobowością. Jego przeznaczeniem jest bycie psem do towarzystwa. Nie oznacza to jednak, że nie pupil nie potrzebuje zaangażowania ze strony opiekuna. Wręcz przeciwnie – maltańczyki uwielbiają zabawę i zawsze chcą być w centrum uwagi. Ich szkolenie nie sprawia zazwyczaj problemów, jednak w żadnym wypadku nie powinno być zaniedbywane. Podstawowe informacje Rozmiarmasa: 3–4 kg;wzrost: 20–25 cmMaśćbiałaDługość życia10-15 latCharakteraktywny, czuły, radosny Maltańczyk – wygląd i opis rasy Już na początku warto zaznaczyć, że maltańczyki mają tylko i wyłącznie białą sierść. Wzorzec FCI nie zakłada żadnych łat, znaczeń czy innych wariantów kolorystycznych. Właśnie dlatego psy określane w ogłoszeniach jako czarne maltańczyki nie mają wiele wspólnego z opisywaną rasą. Sierść jest nie tylko biała, ale także długa. Może dorastać nawet do dwudziestu centymetrów. Włos jest jedwabisty, miękki w dotyku i lśniący. Szata powinna być prosta. Wzorzec nie dopuszcza żadnych fal czy loków. Maltańczyk – wzrost i waga Maltańczyk to niewielki psiak. Wysokość w kłębie nie może przekraczać 25 cm. Tułów zwierzęcia powinien być o jedną trzecią dłuższy od wysokości, co sprawia, że pies ma budowę nieco wydłużoną i smukłą. Czaszka maltańczyka jest spłaszczona, a uszy wiszące i przylegające. Znajdują się na nich długie włosy, dlatego na pierwszy rzut oka mogą być one całkowicie niewidoczne. W przypadku rasy maltańczyk waga zależna jest od indywidualnych cech każdego osobnika oraz od płci. Suczki są nieznacznie lżejsze od samców. Wzorzec zakłada wagę pomiędzy 3 a 4 kg. Maltańczyk – usposobienie i zachowanie Pomimo swoich niewielkich rozmiarów maltańczyk ma dużą osobowość i bardzo lubi wszelkie aktywności. Co prawda potrzeba ruchu nie jest u niego tak duża jak u większych ras psów, jednak spacery wokół bloku to zdecydowanie za mało. Mowa tu także o aktywności intelektualnej. Maltańczyk – zabawa i nauka Maltańczyki są bardzo inteligentne i szybko się uczą, jednak pozostawione same sobie mogą stać się naprawdę nieznośne. Znudzone same organizują sobie czas i możesz być pewien, że wyposażenie domu nie wyjdzie z tego bez szwanku. Warto więc zadbać o rozwijające zabawy, maty węchowe oraz naukę nowych sztuczek. Ze względu na dosyć dużą inteligencję i chęć do pracy zarówno młode, jak i dorosłe maltańczyki są bardzo wdzięcznymi obiektami szkolenia. Z opiekunem nawiązują bardzo silną relację. Jeżeli jest ona świadoma i oparta na zrozumieniu oraz szacunku, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby taki duet spróbował swoich sił w treningach posłuszeństwa. Maltańczyk – stosunek do człowieka Maltańczyki to czułe i bardzo sympatyczne psy, które swoją rodzinę traktują uważają za centrum wszechświata. Z ukochanym opiekunem chcą przebywać przez cały czas i wymagają od niego dużo uwagi. Jest to bez wątpienia urocze, jednak może przekładać się na problemy z pozostawaniem samodzielnie. Szczenię trzeba od samego początku przyzwyczajać do zostawania samego w domu, w przeciwnym razie może zacząć przejawiać lęk separacyjny. Maltańczyki – szczekanie i stosunek do obcych Zachowanie maltańczyków nie jest uciążliwe, jeśli chodzi o szczekanie. Nie są to głośne psy. Kiedy w ich otoczeniu stanie się coś, co wzbudzi ich czujność, nie boją się jednak głośno zaalarmować opiekuna. W stosunku do obcych są serdeczne. Łatwo zyskać ich zaufanie, jeżeli oczywiście jest się w stosunku do nich odpowiednio delikatnym i uprzejmym. Maltańczyk biały – zdrowie Maltańczyk to pies stosunkowo zdrowy, który nie cierpi raczej na choroby genetyczne. Tak jak u innych niewielkich ras, może zdarzyć się u niego wypadanie rzepek. Jednak w opinii hodowców są to stosunkowo rzadkie przypadki. Pod dłuższą sierścią dorosły maltańczyk nie ma podszerstka. To sprawia, że w niskiej temperaturze na dłuższe spacery potrzebuje dobrze uszytego ubrania ochronnego. Podczas upałów należy zapewnić psu dostęp do cienia i chłodnej wody. Wysokie temperatury są dla maltańczyka o wiele mniej uciążliwe niż niskie. Spośród chorób, które mogą przydarzać się rasie, często wymienia się syndrom WSDS (shaker dog syndrom), nazywany także zespołem drżenia białych psów. Objawia się to niewielkimi drgawkami, które sporadycznie pojawiają się u zwierząt. Problemy zdrowotne dotyczą często psów, które określane są jako maltańczyk miniaturka. Według opisów lekarzy weterynarii u tych osobników występuje na przykład wysokie ryzyko pojawienia się wad serca czy problemów ze spojówkami, a także kamień nazębny. Z tego powodu warto wybrać taką hodowlę maltańczyka, która ma dobre opinie i działa zgodnie ze wzorcem FCI. Pies maltańczyk – pielęgnacja Sierść maltańczyka powinna być poddawana regularnej pielęgnacji. Jej podstawą jest intensywne szczotkowanie. Po każdym spacerze należy dokładnie rozczesać włos, aby pozbyć się potencjalnych kołtunów i zabrudzeń. Jest to szczególnie istotne w przypadku wyjść do lasu, na łąkę czy górski szlak. Maltańczyk – wizyty u groomera Zaleca się regularne wizyty u groomera, który ostrzyże psa i w sposób profesjonalny zadba o jego szatę. Włosy maltańczyka nie wypadają w znacznej ilości, jednak rosną przez całe życie, tak jak ludzkie. Z tego powodu wymagają specjalistycznej pielęgnacji. Wizyta u profesjonalisty będzie również znacznym ułatwieniem dla ciebie. Maltańczyki a problemy z zaciekami Maltańczyki często miewają problemy z zaciekami w okolicach oczu. Zwykle są one efektem niedrożności kanalików łzowych. W niektórych przypadkach winne są alergie albo włosy podrażniające mechaniczne gałkę oczną. Warto więc podczas pielęgnacji poświęcić temu obszarowi więcej czasu. Regularnie przemywaj oczy maltańczyka roztworem soli fizjologicznej. W sklepach zoologicznych dostępne są też specjalne przeznaczone do tego preparaty. Nie używaj domowych sposobów czy rumianku, który może silnie uczulać. Maltańczyk – żywienie Maltańczyki to psy o ogromnym apetycie. Oznacza to, że nawet najedzone potrafią upominać się o jedzenie. Koniecznie więc zadbaj o to, aby twój maltańczyk nie jadł więcej, niż potrzebuje – dieta maltańczyka powinna być dostosowana przede wszystkim do jego aktywności ruchowej. To uchroni go przed nadwagą. A co warto mu podawać? Dobrej jakości suchą karmę, przeznaczoną dla małych ras. W ten sposób dostarczysz mu niezbędnych składników. Karma dobrana odpowiednio do wieku pupila wystarczy, aby pies był zdrowy i szczęśliwy. Jeśli chcesz możesz także kupić suplementy witaminowo-mineralne oraz psie smakołyki, dzięki czemu maltańczyk będzie miał zdrową, piękną sierść i dobrą kondycję. Czym karmić maltańczyka, a czego się wystrzegać? Karma dla maltańczyka to najlepsze rozwiązanie, jednak możesz nieco urozmaicić jego dietę. Jeśli sam przygotujesz zmielone, chude mięso (nie więcej niż 60 gramów dziennie), dodaj do niego: ryż;warzywa. Ważne jest też, aby maltańczyk miał cały czas dostęp do świeżej opisywanej rasy nie mogą natomiast jeść resztek i tego, czym akurat zajada się ich właściciel. Jeśli wciąż nie jesteś pewien, czym karmić maltańczyka, skontaktuj się z weterynarzem. Mimo wszystko pamiętaj, że odpowiednia karma to bazowy i w zupełności wystarczający składnik diety takiego psa. Maltańczyk – hodowla Opis rasy sprawia, że maltańczyki są obecnie bardzo popularne. Znalezienie hodowli nie powinno stanowić szczególnej trudności. Warto jednak zwrócić uwagę na pułapki, które mogą czyhać na przyszłego opiekuna. Maltańczyk miniaturowy – dlaczego to zły wybór? Międzynarodowa Federacja Kynologiczna bardzo wyraźnie zaznacza we wzorcu, że dorosły maltańczyk nie powinien ważyć mniej niż 3 kilogramy. Wiąże się to przede wszystkim ze znacznym pogorszeniem jego stanu zdrowia. Bardzo łatwo więc wywnioskować, że maltańczyk miniaturka po prostu nie istnieje. Skąd więc tak duża popularność tego określenia w sieci? Wielu osobom zależy na tym, aby ich psy były jak najmniejsze – mogą wówczas mieścić się do torebki i słodko wyglądają na zdjęciach. To bardzo niebezpieczny i niepokojący trend. Wielu pseudohodowców rozmnaża psy słabe i chore tylko po to, aby sprzedać je jako miniaturki. W skrajnych sytuacjach krzyżowane są psy, które wcześniej głodzi się po to, aby były jak najmniejsze i nie rozwijały się prawidłowo. Nie wspieraj takiego okrucieństwa. Wybieraj hodowle zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce i osobiście je odwiedzaj. Dla pewności dowiedz się, jakie badania genetyczne mieli wykonane rodzice twojego przyszłego szczeniaka. U hodowcy uzyskasz też informacje o wadze przodków, co wskaże, czy linia jest prawidłowa. Maltańczyk – cena Jaka jest cena maltańczyka z rodowodem FCI? Obecnie ceny szczeniąt wahają się w zakresie od 3 do 5 tysięcy złotych. Stawki za konkretnego psa ustalane są indywidualnie przez każdego hodowcę, dlatego kwestie finansowe zawsze powinny być dokładnie omówione jeszcze przed podjęciem ostatecznej decyzji. Nie kupuj pierwszego lepszego szczeniaka maltańczyka! Przed dokonaniem wyboru skontaktuj się z kilkoma wybranymi hodowlami zrzeszonymi w ZKwP. Maltańczyk pies – historia rasy Maltańczyk jest jedną z najstarszych ras w Europie. Istnieją podejrzenia, że podobne psy znane były już cywilizacjom starożytnym, między innymi Rzymianom i Grekom. Wbrew swojej nazwie rasa nie pochodzi z Malty, jednak to właśnie ta wyspa – z racji swojego strategicznego położenia na Morzu Śródziemnym – stała się w pewnym momencie obszarem najczęstszego występowania tych psów. Dziś biały maltańczyk to bardzo częsty widok na ulicach i podwórkach. Maltańczyk – pochodzenie rasy Wizerunki maltańczyków można odnaleźć na różnego rodzaju starożytnych dziełach sztuki, między innymi ceramicznych naczyniach i freskach naściennych. Razem z kupcami psy te wędrowały do pozostałych obszarów Europy, a także na Bliski i Daleki Wschód – od Chin aż po Filipiny. Dokładne pochodzenie maltańczyków nie jest znane. Istnieje kilka hipotez, które jednak nie są możliwe do weryfikacji. Według jednej wersji te psy wywodzą się z terenów Dalekiego Wschodu. Inna z kolei zakłada, że rasa powstała na Sycylii. W świadectwach greckiego geografa Strabona (25 r. znajdują się wzmianki o wyspie, na której mieszkają niewielkie białe pieski. Jak piesek maltańczyk podbił świat? Wraz z rzymskimi legionami rasa dotarła na tereny Wysp Brytyjskich, gdzie szybko zaskarbiła sobie sympatię tamtejszych elit. Jej przedstawiciel był ulubieńcem królowej Marii Stuart oraz Henryka VIII. Największą popularnością maltańczyki cieszyły się na dworze Elżbiety I, która otrzymała psa od tureckich posłańców. To właśnie z Wielkiej Brytanii w późniejszych wiekach rasa stopniowo rozprzestrzeniała się na inne kraje – w tym Stany Zjednoczone i Kanadę. W XX wieku ukształtowały się dwa wzorce, które nieco różniły się szczegółami. Jeden z nich dominował w hodowlach niemieckich, a drugi w angielskich. Maltańczyk w Polsce Do Polski maltańczyki trafiły bardzo wcześnie, bo już w XIV wieku. Zwane małymi pieskami maltańskimi, podbiły serca mistrzów krzyżackich i polskich dam dworu. Psom tej rasy swoje utwory poświęcili tacy twórcy jak Jan Andrzej Morsztyn czy Jan Ursyn Niemcewicz. Maltańczyki cieszyły się dużą popularnością w dwudziestoleciu międzywojennym. Po wojnie ich blask nieco przygasł, jednak obecnie coraz więcej osób decyduje się na kupno psa tej rasy. Maltańczyk – dla kogo? Z charakteru maltańczyk jest psem bardzo wesołym. Jego duża podatność na szkolenie sprawia, że nawet niedoświadczony opiekun poradzi sobie z wychowaniem. Warto jednak pamiętać, że pomimo swojego niewielkiego wzrostu zwierzę potrzebuje jasnego wyznaczenia granic. To bardzo bystry pies, który wykorzysta każdy przejaw niekonsekwencji na własną korzyść. Brak wychowania sprawi, że bardzo szybko to właśnie dorosły pies będzie rządził całym domem. Maltańczyk a dzieci Maltańczyk to bardzo wszechstronna rasa. Jej przedstawiciel będzie doskonałym towarzyszem zarówno dla dzieci, jak i dla osób starszych. Trzeba tylko dokładnie wytłumaczyć maluchom, że piesek jest delikatny i wymaga szczególnego traktowania. Raczej nie zaleca się pozostawiania zwierzaka samego z dziećmi. Maltańczyk – stosunek do innych zwierząt Te psy niezwykle przywiązują się do swojego opiekuna, dlatego raczej nie odnajdą się w domach, które regularnie i na długo zostają puste. To rasa dla rodziny, która chce chętnie i aktywnie spędzać z nią dużo czasu. Można z powodzeniem trzymać maltańczyka w jednym domu z psami i kotami, raczej dogadują się z innymi zwierzętami. W stosunku do innych psów może być nieco nieufny, dlatego będzie wymagał dobrej socjalizacji. Maltańczyk to rasa do towarzystwa Ze względu na swoje rozmiary maltańczyk raczej nie sprawdzi się w roli psa obronnego. Nawet mimo tego, że jest dość szczekliwy. W domach z ogrodem będzie chętnie patrolował teren i z pewnością da znać, kiedy zadzieje się coś niepokojącego. Zasadniczo jest to jednak typowy piesek dla towarzystwa, idealny do codziennego życia. Sprawdzi się także w niektórych psich sportach. Maltańczyki – ciekawostki Z uwagi na długą historię rasy, związanych z nią jest kilka ciekawostek. Oto one: wizerunek maltańczyka pojawiał się na przestrzeni wieków w wielu dziełach kultury. W polskiej literaturze zachowała się „Oda do Kasperka” Jana Ursyna Niemcewicza. Poemat odnosi się do maltańczyka, którego opiekunką była starościna małgoska Anna Szaniawska;w Turcji wierzono, że maltańczyki potrafią leczyć choroby. Maltańczyk – czy to pies dla ciebie? Maltańczyk to bardzo sympatyczny piesek z długą historią. Jak przed wiekami, tak i dzisiaj jest doskonałym przyjacielem i wiernym towarzyszem. Szukając szczeniaka dla siebie, warto kierować się wzorcem rasy i rodowodem. Eksperymenty, takie jak rzekomy maltańczyk miniaturka, nie tylko krzywdzą wiele zwierząt, ale także niszczą rasę, która ma wspaniałe i bardzo długie tradycje. Popularne imiona dla psa rasy maltańczyk Popularne imiona dla psa rasy maltańczyk to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Najczęściej zadawane pytania Czy maltańczyk jest szczekliwy? Maltańczyk jest dość szczekliwy, o wynika z jego natury i chętnie pilnuje domu. Te psy jednak łatwo się uczą i nadmiernego szczekania możemy go oduczyć. Czy jest coś takiego jak maltańczyk miniaturka? Coś takiego jak maltańczyk miniaturka nie istnieje. Jeśli widzisz takie ogłoszenia, uważaj, to prawdopodobnie pseudohodowla. Czy maltańczyki są inteligentne? Maltańczyki są bardzo inteligentne i łatwo się uczą, szybko opanowują sztuczki i są podatne na tresurę. Jakie są pieski maltańczyki? Maltańczyki to niewielkie, białe pieski to towarzystwa. Są radosne i inteligentne, szybko się uczą, i pomimo niewielkich rozmiarów są bardzo odważne. Kochają być głaskane, a także zabawę i długie spacery. Czemu pies maltańczyk śmierdzi? Jeśli twój maltańczyk śmierdzi, może być to wynikiem bakterii rozwijających się na jego skórze. To może być odpowiedni czas na kąpiel. Brzydki zapach z pyska u maltańczyka i innych ras małych psów może być wynikiem kamienia nazębnego i innych problemów stomatologicznych. Jak wygląda rasa maltańczyk? Rasa maltańczyk charakteryzuje się czystobiałym umaszczeniem. Ma ciemne oczy i jest raczej nieduży. Dorosłe psy dorastają do maksymalnie 25 centymetrów wysokości w kłębie i osiągają około 2-4 kilogramów wagi. Ile kosztuje miniaturka maltańczyka? Nie występuje taka rasa. Psy określane jako maltańczyk miniaturka, najprawdopodobniej pochodzą z pseudohodowli. Szczenięta maltańczyka z rodowodem kosztują od 1500 do 3000 złotych. Ile piesków może mieć maltańczyk? Z reguły maltańczyk może mieć od 4 do 5 szczeniąt w miocie. Rzadko zdarza się, aby było ich więcej. Czy maltańczyki często chorują? Podobnie jak inne psy małych ras maltańczyki mają tendencję do problemów ze stawami oraz stomatologicznych. Mają też genetyczne uwarunkowania do alergii, hipoglikemii, kichania wstecznego, zapadalności tchawicy, zespołu drżenia, PRA i zespolenia wrotno-obocznego. Czemu maltańczyk jest smutny? Maltańczyk to naturalnie radosny pies, jeśli więc jest smutny i osowiały, może to świadczyć o kilku kwestiach. Po pierwsze, może brakować mu ruchu — to bardzo energiczne pieski, które potrzebują kilku spacerów i zabaw dziennie. Po drugie, może być to oznaka choroby, wówczas należy zabrać go do weterynarza. Po trzecie, może tęsknić za właścicielem, szczególnie jeśli na dłuższy czas zostaje sam w domu. Jaka jest najlepsza karma dla maltańczyka? Najlepsza karma dla maltańczyka to taka o wysokiej zawartości mięsa i podrobów, zawierająca dodatek warzyw i niewiele zbóż. Ile powinien ważyć maltańczyk? Dorosły maltańczyk według wzorca FCI powinien ważyć od 3 do 4 kilogramów. Czego nie powinien jeść maltańczyk? Maltańczyk zdecydowanie nie powinien jeść po nas resztek. W jego diecie nie powinna też występować przewaga zbóż. Ponadto nie można podawać mu jedzenia szkodliwego dla psów jak ksylitolu, czekolady, czy kawy i herbaty. Jakie owoce i warzywa może jeść maltańczyk? Maltańczyk może jeść takie owoce i warzywa jak: ziemniaki, marchewki, brokuły, dynia, buraki, papryka, kalafior, rzepa, cukinia, ogórek, jabłko, banan, gruszka, maliny, truskawki i borówki. Ile powinien jeść roczny maltańczyk? Dorosły maltańczyk powinien jeść 2-3 posiłki dziennie, dostając około 60-75 g karmy jednorazowo. Jakie mięso gotować maltańczykowi? Maltańczykowi można gotować każdy rodzaj mięsa, zarówno chude, jak i tłuste, gotowany w wodzie bez soli. Czy maltańczyk może jeść indyka? Maltańczyk może jeść indyka, tak jak i inne rodzaje mięsa, o ile zostanie ugotowany w wodzie bez soli. Jest on mniej uczulający od kurczaka. W czym kąpać maltańczyka? Maltańczyka należy kąpać w specjalnym szamponie dla psów. Pieski tej rasy powinniśmy kąpać raz w tygodniu, już od szczenięcia. Czy maltańczyk może jeść drób? Maltańczyk może jest zarówno drób, jak i inne rodzaje mięsa. Należy je jednak odpowiednio przygotować, gotując w wodzie, bez soli i nie dodawać żadnych przypraw. Jaka fryzura dla maltańczyka? Popularne fryzury dla maltańczyków to bardzo krótko przycięte włosy, klasyczna sierść średniej długości, albo pokazowe długie włosy, widywane na wystawach psów. Możemy też przy włosach średniej długości zapuścić pieskowi dłuższe na uszach, co tworzy wrażenie boba. Skąd pochodzi rasa psów maltańczyk? Pochodzenie rasy psów maltańczyk nie jest nam dokładnie znane, ze względu na to, że jest to jedna z najstarszych ras świata. Była znana już w starożytnym Egipcie, Rzymie i Grecji. Istnieje teoria, że rasa ta pochodzi z wyspy Meledy, uznanej mylnie za Maltę — stąd nazwa. Czy maltańczyki lubią inne psy? Maltańczyki lubią inne psy i będą dobrymi towarzyszami dla zwierząt mieszkających w naszym domu. Co lubi robić maltańczyk? Maltańczyki lubią zarówno zabawę, jak i treningi, z ludźmi i innymi psami. Szybko się uczą i mają dobrą kondycję. Kochają też odpoczywać z opiekunem i być głaskane. Czy maltańczyk to dobry wybór? Maltańczyk to dobry wybór dla osób, które wiele czasu spędzają w domu. Ten pies jest przyjacielski i energiczny. Bardzo szybko przywiązuje się do człowieka i potrzebuje kontaktu z nim. Zdecydowanie nie jest to rasa, którą można zostawić samotnie w domu na cały dzień. Co zrobić, żeby maltańczyk nie miał zacieków? Żeby maltańczyk nie miał zacieków pod oczami, należy je regularnie przemywać solą fizjologiczną, wyciągać z nich dostające się do nich włoski i poranne „śpioszki”. Jak dbać o oczy maltańczyka? Oczy maltańczyka wymagają szczególnej pielęgnacji, ponieważ psy tej rasy mają problemy z nadmiernym łzawieniem. Należy codziennie przemywać je delikatnym płynem jak roztwór z soli fizjologicznej. Jak opiekować się psem maltańczykiem? Maltańczyk to pies, który wymaga regularnej pielęgnacji. Konieczne jest obcinanie mu pazurów, kąpiele oraz czesanie, a także czyszczenie uszu i przemywanie oczu.Pebbles - najstarszy pies na świecie. Historia Pebbles zaczęła się w 2000 roku, kiedy został adoptowany przez Bobby`ego i Julie Taylors. I choć rodzina marzyła o większym psie, to właśnie ten mały Toy Fox Terrier skradł ich serce i tak zostało po dziś dzień.Mały czarno-biały ptak to częsty widok nie tylko w Polsce, ale również w innych częściach Europy. Pliszka siwa, bo o niej mowa, ma jednak kuzynów na niemal wszystkich kontynentach. Niektóre zachowania ptaszków tego gatunku są fascynujące i naprawdę ciekawe, dlatego zdecydowanie warto poznać go bliżej. Motacilla alba – występowanie Pliszka siwa (Motacilla alba) to ptak, który występuje niemal w całej Europie – od Portugalii aż po Ural. Można spotkać go zarówno w ciepłej Hiszpanii, jak i na chłodnej Islandii. Pliszki nie są tak liczne, jak na przykład zięby czy wróble. Zdecydowanie jednak biją te gatunki na głowę pod względem szerokości występowania. W okresie lęgowym pliszki siwe nie pojawiają się tylko na wyspach Morza Śródziemnego – Korsyce i Sardynii. W Polsce pliszki można spotkać praktycznie wszędzie, nawet w wysokich górach. Najliczniej występują na Mazurach i we wschodniej części Podlasia. Największe zagęszczenie pliszek szarych znajduje się w dolinach rzek. Ptaszki te zdecydowanie częściej można spotkać na obrzeżach miast i miejscowości niż w ich centrach. Migracje pliszek Pliszki nie zimują w Polsce. To ptaki wędrowne, które migrują na krótkie dystanse. Do odlotu zaczynają przygotowywać się w okolicach sierpnia. Wtedy możesz zobaczyć całe grupy tych ptaków skupione w jednym miejscu. Odloty rozpoczynają się we wrześniu i trwają do października. Pliszki kojarzone są z nadejściem wiosny, ponieważ pierwsze ptaki tego gatunki wracają do Polski już na początku marca. W miarę ocieplania się klimatu zaczynają jednak pojawiać się u nas już w końcówce lutego. Pliszka – ptak o wielu odmianach. Systematyka W Polsce spotykamy pliszkę siwą, która występuje również w innych częściach Europy. Ornitologia wyróżnia jeszcze osiem podgatunków Motacilla alba: Pliszka brytyjska – występuje na Wyspach Brytyjskich i na europejskich wybrzeżach marokańska – występuje w zachodniej części maskowa – występuje na Bliskim Wschodzie, w południowo-zachodnich Chinach i w Himalajach. Pliszka białolica – występuje w okolicach Syberii i południowo-wschodnich Chin. Pliszka północna – występuje na Syberii i na czarnogrzbieta – występuje w Korei Północnej i na północy Japonii. Pliszka białogardła – występuje na Syberii i w zachodniej Azji. Pliszka czarnoucha – występuje w Himalajach i w północnych Indochinach. Jak wygląda pliszka siwa? Motacilla alba alba, czyli najczęściej występująca w Polsce pliszka, to średniej wielkości ptak o długości ciała od 18 do 20 cm. Jego upierzenie jest czarno-białe z dodatkiem koloru szarego na grzbiecie. Na czarnych skrzydłach znajdują się białe paski. Upierzenie godowe jest podobne zarówno u samców, jak i samic. Wówczas grzbiet i skrzydła stają się siwe. W upierzeniu letnim białe fragmenty ciała mogą sprawiać wrażenie nieco przybrudzonych. Pliszka szara – tryb życia Zwyczaje i sposób poruszania się pliszek Pliszkę najczęściej można zobaczyć podczas jej spacerów po ziemi. Ptak ten wędruje w poszukiwaniu owadów, a jego ogon w tym czasie bez przerwy unosi się w górę i w dół. Podobnie jak dużo większe bociany, pliszki często spacerują za maszynami rolniczymi i zjadają wykopane przez nie dżdżownice. Kiedy natkniesz się na latającą pliszkę, rozpoznasz ją po bardzo charakterystycznej technice lotu. Ptak unosi się bowiem, intensywnie machając skrzydłami, a następnie składa je i gwałtownie się obniża. W efekcie lata w specyficzny falujący sposób. Pliszki są ptakami migrującymi, które jednak nie pokonują tak długich dystansów jak na przykład bociany. Najczęściej zimują w ciepłych krajach okolicy Morza Śródziemnego. Tylko nieliczne grupy odlatują z Polski aż do Afryki, chociaż ornitolodzy zaobserwowali takie przypadki. Pliszka – samotnik czy zwierzę stadne? Pliszki są dosyć terytorialne, a ten typ zachowania nie ogranicza się wyłącznie do okresu lęgowego. Nie oznacza to jednak, że pliszka zawsze żyje samotnie. Ptaki te tworzą zazwyczaj malutkie stada. W największych grupach można spotkać je w okresie przygotowywania się do odlotów. Zgromadzenia najczęściej mają miejsce w okolicach rzek i innych zbiorników wodnych. Pliszka migruje tak samo, jak żyje – w bardzo małych grupach. Czym żywią się pliszki? Wszystkie gatunki pliszkowatych żywią się małymi bezkręgowcami: muchami,motylami,żukami,komarami,glistami. Jedzenia poszukują w ziemi podczas spacerów, czasami także łapią je w locie. Pliszka siwa – głos Słuchanie śpiewu ptaków to jeden z najprzyjemniejszych aspektów spacerów na łonie natury. Czy można wówczas usłyszeć pliszkę? Jak najbardziej! Pliszka siwa odzywa się zdecydowanie chętniej i głośniej niż jej krewniaczka – pliszka żółta. Ptaki tego gatunku śpiewają, siedząc na wysokich obiektach – dachach domów jednorodzinnych, słupach telegraficznych czy samotnych drzewach. Rozpoznasz je po melodyjnym „cirrr, cirr” powtarzanym raz za razem. Pliszka – zagrożenie i ochrona Pliszki występują bardzo powszechnie niemal na całym świecie. W Polsce nie są gatunkiem zagrożonym, jednak nie można uznać ich za tak liczne jak na przykład zięby czy wróble. Chociaż nie grozi im wyginięcie, są u nas gatunkiem chronionym. Pliszka siwa – ciekawostki Raz na jakiś czas w Polsce można spotkać inne niż siwa i żółta podgatunki pliszek. Przebywają one u nas krótką chwilę, robiąc sobie przystanek podczas siwa na zimę migruje w rejony Morza Śródziemnego, chociaż niektóre grupy docierają nawet na afrykańskie sawanny. Pliszki szukają pożywienia przede wszystkim na polach i łąkach. Rywalizują tam o pokarm z innymi ptakami, przede wszystkim gniazduje w ziemi. Gniazdo buduje samica, umieszczając je w dołku w gęstej trawie. Najmniejszą ze wszystkich pliszek jest pliszka żółta, której długość ciała osiąga około 16 cm. Pliszki często pojawiają się w otoczeniu człowieka. Nie są szczególnie płochliwymi ptakami, są ostrożne, ale nie unikają ludzi. Według niektórych ornitologów do naszego kraju każdej wiosny przylatuje od siedmiuset do ośmiuset tysięcy par pliszek siwych. Pliszka – podsumowanie Pliszkę możesz spotkać na całym terenie naszego kraju. Ten mały czarno-biały ptaszek przylatuje na wiosnę i zbiera się do lotu wczesną jesienią. Charakterystyczną cechą pliszek jest gniazdowanie i poruszanie się po ziemi oraz latanie w nietypowym falującym stylu. Chociaż pliszki nie są zagrożone wyginięciem, to jednak objęte są w naszym kraju ścisłą ochroną gatunkową. Według ornitologów w Polsce może żyć nawet półtora miliona pliszek siwych, dlatego podczas następnego spaceru za miastem rozejrzyj się – być może zobaczysz lub usłyszysz jedną z nich.Często decydując się na psa, przyszli właściciele kierują się tylko jego wyglądem. Małe puszyste szczeniaki, które wyglądają jak niedźwiadki wyglądają bardzo ładnie i atrakcyjnie. Ale nadal, wybierając, musisz wiedzieć, jak właściwie nazywana jest jedna lub inna rasa niedźwiedzi, ich charakterystyczne cechy i zasady trzymania.
Wygląd ogólny przedstawiciela rasy mały münsterländer. Mały münsterländer to czworonóg średniej wielkości, mocno zbudowany, ale bardzo harmonijny. Z wyglądu przypomina spaniela. Kufa jest długa, o prostym grzbiecie nosa. Uszy są wysoko osadzone, szerokie, niezbyt długie, zwisające i zaokrąglone na końcach. Efektowną szatę
Mały pies to bez wątpienia mniej pracy i niższe koszty utrzymania niż w przypadku czworonoga o większych gabarytach. Im mniejszy, tym łatwiej zachować prawidłową higienę, zadbać o odpowiednią dawkę ruchu i codzienną porcję mały pies w mieszkaniu oznacza mniejszy kłopot? Zwykle kiedy decydujemy się na adopcję szczeniaka bądź dorosłego psa, w głowie rodzi nam się pytanie: czy rozmiar naszego nowego przyjaciela będzie miał wpływ na codzienne życie i obowiązki wobec niego? Czy też wielkość psa nie ma żadnego znaczenia?Otóż, jak się okazuje, różnica jest znaczna. A zatem nawet, jeśli zawsze bardziej podobały ci się duże psy, rozważ również inne możliwości. Mały pies w domu oznacza naprawdę mniej obowiązków i przede wszystkim – znajdziesz kilka argumentów przemawiających za wyborem czworonożnego pupila o mniejszych gabarytach. Być może przekonają cię one do adopcji mały pies to trafny wybór?Istnieje wiele powodów, dla których wybór małego psa może okazać się w wielu przypadkach lepszym rozwiązaniem. Oto kilka z nich:Mały pies lepiej się adaptuje w domuJeśli twoja sytuacja życiowa jest niestabilna i nie masz stałego miejsca zamieszkania, bez wątpienia najlepszym rozwiązaniem będzie przedstawiciel rasy o małych rozmiarach. Nawet jeśli bardzo podobają ci się duże psy, zastanów się, co z nim będzie, kiedy po raz kolejny zmienisz mieszkanie. Czy będziesz w stanie zapewnić mu odpowiednie warunki do życia?Małe psy natomiast nie wymagają wielkich przestrzeni i znacznie szybciej się przystosowują do nowych okoliczności. Mogą żyć zarówno w wielkim domu z ogrodem, jak i w niewielkiej kawalerce w bloku, i będą szczęśliwe. Jeśli zatem twoje cztery kąty nie są zbyt duże, rozsądniejszym wyborem będzie adopcja pupila o małych mniejszy pies, tym mniejsze koszty utrzymaniaNie ma co ukrywać – mały pies to małe koszty utrzymania i mniejszy wysiłek na co dzień. Zacznijmy od tego, że niewielkich rozmiarów czworonóg ma mały żołądek, a zatem worek karmy wystarczy mu na wiele dłużej niż w przypadku dużego tego dołączmy inne wydatki, takie jak szampony, akcesoria, fryzjera itp. Generalnie akcesoria dla małych psów są tańsze, a wszelkiego rodzaju kosmetyki i środki higieny wystarczają na pies nie wymaga dużo ruchuOczywiście nie traktujmy tego stwierdzenia zbyt dosłownie. Wszystkie psy – zresztą jak i ludzie – potrzebują codziennej dawki ruchu na świeżym powietrzu. Jednakże w przypadku małych zwierząt będzie ona znacznie mniejsza niż w przypadku tych o wielkich psy bowiem muszą się wybiegać, gdyż w przeciwnym wypadku wzrasta u nich ryzyko pojawienia się problemów ze stawami. Z kolei mały pupil ma krótkie nóżki i nie potrzebuje bardzo długich spacerów na co dzień. Kilkanaście minut dreptania po ulicy w zupełności mu wystarczy do zachowania mały pies może się również wybiegać podczas zabaw w mieszkaniu. Dla niego nawet mały pokój jest wystarczająco duży do szaleńczych zabaw i o tym, zwłaszcza jeśli dużo pracujesz i nie dysponujesz wystarczającą ilością czasu na spacery z dużym psem. Ponadto małego pieska łatwiej jest zabrać ze sobą wszędzie, nawet w pies mniej się stresujeKolejnym, solidnym argumentem przemawiającym za wyborem małego psa jest fakt, że małe psy mniej się stresują. Oczywiście jest to bezpośrednio uzależnione od genetycznej podatności na stres danej rasy. Jednakże generalnie mniejsze czworonogi charakteryzują się łatwością adaptacyjną, a ponadto nie nudzą się tak bardzo jak duże psy, kiedy zostają same w to bardzo istotny czynnik, gdyż akumulacja stresu może prowadzić do rozmaitych destrukcyjnych zachowań zwierzęcia. Stąd też nie zaleca się psów dużych ras osobom, które większość dnia spędzają poza lubią one samotnie spędzać długich godzin, a ponadto na bieżąco powinny rozładowywać nagromadzoną energię. Kiedy nie mają takiej możliwości poprzez ruch na świeżym powietrzu, niszczą w domu wszystko, co tylko napotkają na swojej drodze. A zatem – im mniejszy pies, tym mniejsze ryzyko wszelkiego rodzaju szkód tresuraGeneralnie małym psom łatwiej przychodzi tresura. Chociaż i tutaj wiele do powiedzenia mają konkretne uwarunkowania w związku z daną rasą. W wielu przypadkach, aby prawidłowo wychować dużego psa, należy go oddać w ręce profesjonalnego trenera. Z małym powinieneś poradzić sobie chcemy przez to powiedzieć, że mały pies nigdy nie potrzebuje fachowej tresury. Ogólnie jednak, ze względu na jego niewielkie rozmiary, łatwiej jest go kontrolować, szkolić i pies brudzi mniejW tej kwestii nie ma czemu zaprzeczać – mały pies brudzi mniej niż duży: traci mniej sierści, rozrzuca mniej jedzenia wokół miski, pozostawia mniejsze ślady na podłodze po spacerze itp. Niby to błahy argument, ale jakże ważny, zwłaszcza w czasach, kiedy narzekamy na chroniczny brak wolnego i mniej wymagające spaceryJak już powiedzieliśmy powyżej, duży pies wymaga długich i intensywnych spacerów, a mały – krótszych. To jedna sprawa, a druga to wysiłek, jaki musimy włożyć w codzienne wyjścia z pupilem na świeże powietrze. Ile razy widziałeś, jak bydle ciągnie swojego właściciela, jakby to ono wyprowadzało go na przechadzkę, a nie odwrotnie?Otóż spacery z dużym psem mogą być wyczerpujące dla właściciela. Wymagają bowiem sporej siły, aby zapanować nad spragnionym ruchu zwierzęciem. Z kolei mały czworonóg jest łatwy “w obsłudze” i łatwo nad nim zapanować, również podczas interakcji z innymi chcemy tu wcale umniejszać zalet wielkich psów, ponieważ – jak już wiecie – jesteśmy miłośnikami wszystkich zwierząt. Dziś jednak było o argumentach za adopcją małego psa. A zatem te nieco większe naturą rzeczy wypadły nieco jednak, że zdrowie i dobre samopoczucie zwierzęcia jest bardzo ważne. Wybierz więc towarzysza, któremu będziesz mógł zapewnić wszystko, czego potrzebuje do szczęśliwej może Cię zainteresować ...Bearded Collie to sprytny, wychodzący pies, który wygląda trochę jak mniejszy owczarek staroangielski. Przy typowej wadze od 45 do 55 funtów Brodaty jest rzeczywiście mniejszy, niż się wydaje. Ta puszysta sierść rasy sprawia, że pies ten wygląda na większy, ale jego rama jest chuda i zwinna.zapytał(a) o 14:35 Jak wyglądał twój pies gdy był mały ? Zdjęcie mojego psa na profilu. Zdjęcia lub na profilu to napiszcie w odpowiedzi. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-06-12 14:36:40 To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź EKSPERTAmstaff:) odpowiedział(a) o 14:47: Mam tylko zdjęcie jednego . Astro : Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 14:51 Hira: Nie mam zdjęć z tego okresu. Wzięłam moją suczkę ze schroniska kiedy miała 2 lata. Ona jest nadal mała ;D (2 miesiące skończyła 4 czerwca)Zdjęcie na moim avatarze i na profilku większe :) blocked odpowiedział(a) o 15:05 Zakaz kopiowania ! blocked odpowiedział(a) o 18:03 Miała w tedy 3-4 miesiące blocked odpowiedział(a) o 14:37 jak kazdy szczeniak byla slodka, niewinna ;) Uważasz, że ktoś się myli? lub
Komondor Czy włosy Komondors naturalnie się boją? Zaledwie garstka ras psów jest ozdobiona żywymi dredami. Niektórzy przychodzą przez to naturalnie – jak Komondor, puli i Bergamesco. Inni — pudel, hiszpański pies wodny i hawańczyk — mogą osiągnąć ten wygląd tylko z niewielką pomocą swoich ludzkich przyjaciół. Ile kosztują psy mopowe? Średnia cena za […]
Określenie płci nawet u dorosłych psów na pierwszy rzut oka może być problematyczne – szczególnie jeśli zwierzak jest długowłosy i nie od razu pokaże nam podwozie! Jednak prawdziwy kłopot czeka nas w chwili, gdy musimy rozróżnić płeć u malutkich szczeniaków… Psiaki z jednego miotu mają zazwyczaj podobną wielkość i budowę, przez co ciężko jest rozpoznać, który maluch jest pieskiem, a który suczką. Dlatego chcąc rozpoznać płeć szczeniaka, musimy przyjrzeć się najdrobniejszym detalom! Jak rozpoznać płeć szczeniaka? Chwila wnikliwej obserwacji zachowania psa wystarczy, by określić jego płeć. Dorosłe psy i suki różnią się między sobą przede wszystkim zachowaniem podczas sikania – samce podnoszą nogę, a suczki kucają. Niestety ta informacja nie pomoże nam w rozpoznaniu płci u szczeniaków! Nawet kilkumiesięczne samce mogą wciąż załatwiać się bez podnoszenia nogi. Odruch ten pojawia się zazwyczaj dopiero wtedy, gdy psiaki zaczynają dorastać, czyli najwcześniej w wieku około 4 miesięcy. Na co musimy spojrzeć, by rozpoznać płeć szczeniaka tuż po urodzeniu?Pies czy suczka? Różnice w budowie psów i suczek tuż po urodzeniu są naprawdę niewielkie. Jednak wprawne oko będzie w stanie rozpoznać płeć malutkiego czworonoga! By zorientować się, czy nasz pupil jest pieskiem, czy sunią, musimy delikatnie obrócić go brzuchem do góry i przyjrzeć się jego podwoziu. Na brzuszku szczeniaka bez problemu odnajdziemy pępek – malutkie, okrągłe zgrubienie tuż pod mostkiem. U samców kilka centymetrów niżej znajdować się będzie podobna okrągła wypustka, czyli penis, wyraźnie oddalony od odbytu. Brzuch suczek poniżej pępka będzie natomiast zupełnie płaski, a niewielkie zgrubienie znajdować się będzie dopiero tuż nad odbytem. Chcąc prawidłowo rozpoznać płeć szczeniaka, powinniśmy porównać ze sobą kilka maluchów dla lepszego znalezienia różnic! Jeśli dalej macie problem z rozróżnieniem płci u nowo narodzonych szczeniaków, obejrzyjcie ten krótki filmik. Sama słodycz!Uważaj przy podnoszeniu szczeniaków! Psie maluchy są niezwykle delikatne! Nie głaszcz ich, nie przekładaj i nie bierz na ręce, jeśli nie jest to konieczne. Przed dotknięciem szczeniaka upewnij się też, czy suka nie zareaguje na to agresją. Silny instynkt macierzyński może sprawić, że matka będzie bronić swoich dzieci za wszelką cenę. Dlatego jeśli chcesz sprawdzić płeć szczeniąt, zważyć je lub obejrzeć, poczekaj, aż suka wyjdzie na spacer.
Szpice – pierwotnie o rozmiarze średnim, ewentualnie dużym – były powszechnie wykorzystywane w Niemczech jako psy stróżujące i podwórzowe. Od XIX w. mniejsze osobniki zaczęto hodować jako psy do towarzystwa i wystawowe. Założony w 1899 r. Verein für Deutsche Spitze e.V. uznał jako osobne rasy szpica miniaturowego (pomeraniana
Wiele osób twierdzi, że "mały pies to nie pies". Wszystko jest oczywiście kwestią preferencji, ale zapewniamy, że najmniejsze rasy psów różnią się od tych większych jedynie budową. Każda rasa ma zupełnie odmienny charakter i potrzeby, a małe pieski często temperamentem dorównują tym ogromnym! Zobacz zdjęcia i wideo: [EMBED-3747]
Ceniony jest jednak nie tylko ze względu na swoją wytrzymałość, ale też wygląd – to uroczy psiak, którego wygląd wręcz zachęca do głaskania. Nie myśl jednak, że to maskotka! To bardzo aktywny, chętny do pracy pies. W dodatku rasa border collie określana jest mianem najinteligentniejszej na świecie.
Rasa ta słynie z bardzo dużej inteligencji i niezwykłej urody. Niezależnie od fryzury, jaką mu zafundujesz, będzie wyglądał naprawdę świetnie. Niestety, ze względu na dużą popularność w internecie i niewielkie rozmiary często traktowany jest jak żywa maskotka. Tymczasem szpic miniaturowy to żywy i bardzo odporny psiak, który ma wielką potrzebę ruchu i odkrywania świata. Sprawdź, jak zapewnić mu najlepsze warunki. Przeczytaj, czy to czworonóg, który do ciebie pasuje! Ogólna charakterystyka Rozmiarwysokość: – 18–22 cm;waga: 2–4 kgUmaszczenieczarne, białe, pomarańczowe, wilczaste, nakrapianeCharakterinteligentny, żywiołowy, głośnyDługość życia12–16 lat Pomeranian – opis rasy Pomeranian to bardzo mały piesek, którego wysokość w kłębie nie przekracza 22 centymetrów. Pieski ważą od dwóch do czterech kilogramów. Jak wygląda pies szpic? Zdjęcia uzupełni nasz opis. Jest to rasa o bardzo proporcjonalnej budowie ciała, którego sylwetka wpisana jest w kwadrat. Grzbiet jest prosty i krótki, a klatka piersiowa dosyć głęboka. Ogon jest noszony wysoko i zawinięty. Głowa jest klinowata, a na jej szczycie znajdują się szpiczaste uszy. Kufa jest delikatna, oczy nieco skośne, a zgryz – nożycowy. Na pierwszy rzut oka szpic miniaturowy przypomina puchatą kulkę z krótkimi nogami i trójkątnymi uszami. Szata jest obfita i dwuwarstwowa. Włos okrywowy jest długi i prosty, a podszerstek gęsty i wełnisty. Charakterystyczną cechą tej rasy jest okazała kryza. Umaszczenie pomeraniana Dopuszczalne są rozmaite umaszczenia. Najczęściej spotykane rasy psów są czarne, białe oraz pomarańczowe i wilczaste. Pomeranian, jako jedyny ze wszystkich szpiców może występować w tak zwanych „innych barwach”, których spektrum jest bardzo szerokie. Często pojawia się maść nakrapiana. W takich wypadkach zawsze dominuje biel a łaty muszą być równomiernie rozłożone. Szpic miniaturowy – charakter i usposobienie Wszystkie szpice niemieckie to psy, które zawsze bardzo blisko współpracowały z człowiekiem. Chociaż obecnie kojarzą się przede wszystkim z psami do towarzystwa, przez wieki służyły także jako stróże oraz psy pasterskie. Dzięki temu co do zasady są chętne do współpracy i łatwe do wychowania. Pomeranian w niczym nie odstaje od swoich większych kuzynów. Jest wprawdzie bardzo mały, jednak równie inteligentny i chętny do wszelkich aktywności. Jak na swoje rozmiary jest psiakiem odpornym i dobrze zbudowany. To stosunkowo głośny i żywiołowy zwierzak, którego prawdziwą miłością jest człowiek i ruch. Szpic miniaturowy – opinie dotyczące posłuszeństwa Teoretycznie pomeraniana łatwo ułożyć, jednak w stosunku do psa trzeba wykazywać się delikatnością i dużą dozą cierpliwości. Miniaturowy szpic bywa bowiem dosyć uparty i może ociągać się w wykonywaniu poleceń, które go nudzą. Pomeranian, czyli pies aktywny i towarzyski To rodzinny i bardzo towarzyski pies. Kocha wszystkich domowników, jednak zazwyczaj wybiera sobie jednego, któremu będzie bezgranicznie oddany. W stosunku do obcych jest zdystansowany, chociaż nie powinien być lękliwy. Uwielbia zabawę na świeżym powietrzu. Co ciekawe, psy tej rasy osiągają bardzo dobre wyniki w zawodach agility dla maluchów. Szpic miniaturowy kocha być w centrum uwagi. Lubi się popisywać przed domownikami i spędzać z nimi czas. Wbrew pozorom nie należy jednak do psów-rzepów, które na każdym kroku towarzyszą opiekunowi. Jego potrzeba niezależności nie jest może szczególnie silna, jednak bardzo ją sobie ceni – trzeba o tym pamiętać. Szpic miniaturowy pomeranian – długość życia i zdrowie Pomeranian żyje około 12-16 lat. Pies ten doskonale znosi zarówno wysoką, jak i niską temperaturę. Ma bowiem dwuwarstwową okrywę włosową. Szpice miniaturowe nie są jednak zwierzętami podwórkowymi, więc zimą trzeba chronić opuszki ich łap, a latem zapewniać im cień. Do najczęstszych chorób szpica należą problemy z sercem i skórą, czyli: łysienie;niedotlenienie organizmu;kruchość skóry;dermatoza. Na jakie choroby może zapadać szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy to rasa, która narażona jest również na: niedoczynność tarczycy;zwichnięcie lub wypadnięcie rzepki;cukrzycę;nadczynność przytarczyc;zapadnięcie tchawicy;wnętrostwo. Rzepka, tarczyca i serce powinny być zatem stale kontrolowane, a wszelkie problemy z nimi – zgłaszane u weterynarza. Pomeranian – pielęgnacja Bardzo gęsta dwuwarstwowa sierść pomeraniana wymaga regularnej pielęgnacji. Jest to zajęcie dość czasochłonne, które nie powinno jednak przysporzyć ci zbyt wielu problemów. Raz na jakiś czas warto odwiedzić groomera, który zadba dokładnie o szatę i stworzy ciekawą fryzurę szpicowi miniaturowemu. Obcięty pomeranian przypomina zresztą małego pluszowego misia. Utrata sierści jest znaczna szczególnie w okresie linienia, które zdarza się dwa razy w roku. Warto zadbać o to, aby intensywnie wyczesywać podszerstek. Pozwoli to na ograniczenie fruwającej wokół sierści. Szpic miniaturowy – żywienie Ostrożne i przemyślane żywienie pomeraniana jest kluczowe dla jego zdrowia. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary i delikatny żołądek powinien dostawać karmę kilka razy dziennie, w niewielkich porcjach, w przeciwieństwie do psów dużych raz, którym jeden większy posiłek często wystarcza. Szpice miniaturowe powinny otrzymywać pożywienie bogate w tłuszcze i białko, odpowiednio do ich żywiołowej natury. Na rynku znajdziemy gotowe karmy, przeznaczone właśnie do potrzeb takich piesków. Pomeranian – szczeniaki i hodowla Tak jak każdy rasowy pies, ta rasa powinna być kupiona w sprawdzonej hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym w Polsce. Zadbaj o to, aby kupione przez Ciebie szczenię posiadało rodowód FCI. Dobrym pomysłem będzie odwiedzenie hodowli jeszcze przed zakupem i poznanie rodziców swojego przyszłego szczeniaka. Pomeranian – cena Szpice miniaturowe nie należą do psów tanich. Za szczeniaka z hodowli FCI trzeba obecnie zapłacić średnio 8 tysięcy złotych. Psy, które mają bardzo utytułowanych rodziców, mogą jednak kosztować nawet 10 tysięcy. Oczywiście, ostateczna cena psa ustalana jest indywidualnie przez każdego hodowcę. Szpic miniaturowy – informacje o pochodzeniu Szpic miniaturowy pochodzi z północnej Europy. Na tych terenach podobne psy znane były od wieków. Kynolodzy zakładają, że pochodzi on od psa torfowego – przodka wielu innych ras, między innymi sznaucerów. Szpice już od starożytności pojawiały się na terenach europejskich. Oczywiście nie istniał jednolity standard, dlatego występowały one w różnych wielkościach i odmianach kolorystycznych. Pomorskie wątki, czyli o pochodzeniu szpica miniaturowego Chociaż przodkowie pomeraniana pochodzą z Europy Środkowej, psiak ten został wyhodowany na Wyspach Brytyjskich. To właśnie tam podjęto decyzję o radykalnym zmniejszeniu rasy. W ostateczności wyhodowano maleńkie i puszyste pieski, które nazwano pomeranianami, ze względu na to, że pochodziły z Pomorza. Stąd też inna ich nazwa – szpice pomorskie. Rodzaje pomeranianów Przez brytyjski Kennel Club rasa została uznana oficjalnie w 1870 roku. Pierwszy wzorzec został jest ustanowiony dopiero w 1898 roku. Równolegle w Niemczech rozwijano hodowlę szpiców niemieckich, które ostatecznie podzielono na pięć grup ze względu na wzrost: wilcze;duże;średnie;małe;miniaturowe. Obowiązujący obecnie wzorzec FCI nawiązuje bezpośrednio do tego, który został ustanowiony w pierwszej dekadzie XX wieku. Psy rasy pomeranian w Polsce W Polsce pierwsze tego typu psy pojawiły się już w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Hodowle zaczęły jednak upowszechniać się dopiero po roku 1990, kiedy do naszego kraju trafiły psy z Danii, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Szpic miniaturowy – dla kogo? Szpic miniaturowy przez lata kształtowany był przede wszystkim jako pies do towarzystwa. Właśnie dlatego doskonale sprawdzi się jako towarzysz rodziny. Warto jednak zaznaczyć, że pomeranian potrzebuje uwagi, dlatego raczej nie odnajdzie się w miejscu, w którym będzie pozostawiony samemu sobie na długie godziny. Zapewnij szpicowi bezpieczny dom Rasa ta będzie wprost idealnym towarzyszem dla osoby starszej, która ma jeszcze energię na spacery i zabawę z psem. Przed przyjęciem psa tej rasy pod swój dach warto uzmysłowić sobie, że szpic miniaturowy jest zwierzęciem, które stosunkowo trudno dostosowuje się do nowych warunków. Potrzebuje bezpiecznego i stabilnego domu, w którym będzie mógł spędzać czas z kochanymi przez siebie ludźmi i innymi zwierzętami. Pamiętaj, że szpic musi być aktywny Ze względu na maleńkie rozmiary pies ten odnajdzie się praktycznie w każdych warunkach mieszkaniowych. Ważne jest jednak to, aby miał pole do spełniania swojego zapotrzebowania na ruch. Nie jest ono może tak rozwinięte, jak u dużych psów, jednak mimo wszystko istnieje. Pomeranian będzie także dobrym psem do trenowania sportów kynologicznych. Oczywiście, trzeba dopasować treningi do możliwości malucha, jednak szpice miniaturowe często brylują na zawodach agility. Nie bądź agresywny wobec pomeraniana Przedstawiciele tej rasy słyną z bardzo dużej inteligencji i stabilnego charakteru. Właśnie dlatego nawet niedoświadczony opiekun nie powinien mieć problemu z ich prawidłowym wychowaniem. Pamiętaj jednak, że pomeranian ma dosyć duże poczucie niezależności i bywa uparty. W żadnym wypadku nie wolno używać w stosunku do niego przemocy (nawet werbalnej). Trzeba uzbroić się w cierpliwość i nie denerwować czworonoga. Nie pozwalaj szpicowi na wszystko Pies wydaje się miły i bezproblemowy, ale pamiętaj że szkolenia w żadnym wypadku nie powinno się zaniedbywać. To niestety częsta praktyka w stosunku do małych psów. Szpic miniaturowy faktycznie nie jest w stanie zrobić nikomu fizycznej krzywdy, jednak pozostawiony samemu sobie może zacząć sprawiać problemy. Przynajmniej podstawowe posłuszeństwo powinno zostać opanowane. Warto także rozwijać psa intelektualnie w ciekawych zabawach. Pomeranian a inne zwierzaki i dzieci Szpic miniaturowy – pomeranian świetnie sprawdzi się w roli towarzysza dla innego psa, a także kotów i mniejszych zwierząt. Dobrze dogada się także z dziećmi, jednak tylko w momencie, kiedy będą wiedziały, że trzeba obchodzić się z nim delikatnie. Na koniec warto wspomnieć o tym, że pomeranian może przywyknąć do pozostawania w domu samemu, jeżeli nieobecność opiekuna nie będzie się przedłużała. Krótki okres samotności zniesie dobrze, jeżeli będzie do niego konsekwentnie przyzwyczajany. Pomeranian – ciekawostki najsłynniejszy na świecie pomeranian to bez wątpienia Boo. Ten słodki piesek kilka lat temu szturmem zawojował cały internet. Szczególnie zachwycająca była jego fryzura, dzięki której piesek przypominał małego misia. Do dzisiaj pomeraniany cieszą się dużą popularnością właśnie ze względu na Boo;Piesek rasy szpic miniaturowy znalazł się w gronie zwierząt, które przeżyły katastrofę Titanica;Pomeraniany wywodzą się z Pomorza, dlatego czasami używa się zwyczajowej nazwy „szpic pomorski”. Pomeranian to inteligentny i żywy piesek, który jednak przyciąga przede wszystkim swoją słodką mordką. Wymaga dużo uwagi i konsekwentnej pielęgnacji, jednak odwdzięcza się człowiekowi miłością i oddaniem. Popularne imiona dla psa rasy pomeranian Popularne imiona dla psa rasy pomeranian to: Luna;Lola;Maks;Bruno;Nela. Najczęściej zadawane pytania Jak duży jest szpic miniaturowy? Dorosły szpic miniaturowy powinien mieć od 18 do 30 centymetrów wzrostu i ważyć od 1,8 do 2 kg w przypadku psów i od 2 do 2,5 kg w przypadku suk. Ile kosztuje szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy kosztuje nawet 10 tysięcy i więcej, jeśli przeznaczony jest na wystawy. Zazwyczaj pomeraniany z rodowodem, jeśli nie pochodzą od utytułowanych rodziców lub renomowanej hodowli kosztują co najmniej 3,5-4 tysiące. Czy szpice miniaturowe gubią sierść? Szpice miniaturowe gubią sierść dwa razy do roku, a w przypadku suczek — również po cieczkach i urodzeniu szczeniąt. Jak wyglądają szpice miniaturowe? Charakterystyczną cechą szpica miniaturowego jest długa sierść z gęstym podszerstkiem, które upodabniają pieska do puchatej chmurki. Ma niewielką głowę z małymi, szpiczastymi uszami i migdałowate oczy. Jego wysokość w kłębie to od 18 do 22 centymetrów. Jaka karma dla szpica miniaturowego? Wybierając karmę dla szpica miniaturowego, najlepiej jest zdecydować się na pełnowartościową karmę mokrą z dużą zawartością mięsa i niewielką ilością zbóż. Na co choruje szpic miniaturowy? Niestety szpic miniaturowy ma predyspozycje genetyczne do sporej ilości chorób, do których należą między innymi: dermatoza, łysienie, kruchość skóry, wrodzone zwichnięcie łokcia, przetrwały przewód Botala, choroby serca, padaczka, cukrzyca i nadczynność przytarczyc. Ile waży szpic miniaturowy? Dorosły szpic miniaturowy powinien ważyć od 1,9 do 3,5 kilograma. Skąd pochodzi szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy pochodzi z Niemiec, z Pomeranii — od czego wzięła się jego nazwa, czyli z nadbałtyckiego Pomorza. Czy szpic miniaturowy rośnie? Szpic miniaturowy rośnie, głównie od 4 do 6 miesiąca życia, po czym osiąga wzrost i wagę dorosłego psa. Czy szpic miniaturowy nadaje się dla dzieci? Szpic miniaturowy nie jest odpowiedni dla rodzin z małymi dziećmi. To bardzo delikatne zwierzę i wymaga sporej uwagi ze strony opiekuna. Ile żyje szpic miniaturowy pomeranian? Szpic miniaturowy, czyli pomeranian, średnio żyje od 12 do 16 lat. Czy szpic miniaturowy jest agresywny? Prawidłowo wychowany pomeranian nie powinien być agresywny. Jest jednak bardzo odważny i pomimo małych rozmiarów może zaczepiać większe psy, zazwyczaj jednak nie dochodzi do agresywnych eskalacji takich sytuacji. Ile powinien jeść pomeranian? Pomeranian powinien jeść 2 do 3 posiłków dziennie, zawierających w sumie około 20 g białka na każdy kilogram masy ciała. Jakie nożyczki dla pomeraniana? Dla pomeraniana potrzebne nam będą małe, ostre nożyczki z bezpiecznymi końcówkami, które umożliwią delikatne przycinanie włosa okrywowego na łapkach i ogonie pieska. Jakie szelki dla pomeraniana? Szelki dla pomeraniana powinny być obszyte i podszyte śliskim materiałem lub stworzone z wąskich pasków. Pies nie powinien przebywać w nich zbyt długo, bo mogą mierzwić włos. Jak mierzyć pomeraniana? Wysokość pomeraniana w kłębie mierzymy w linii prostej od podstawy łapy do najwyższego punktu na karku, a nie — co ważne — sierści. Jaka obroża dla pomeraniana? Obroża dla pomeraniana powinna być od spodu podszyta miękkim materiałem. Dla tego małego pieska lepszym wyborem będą jednak szelki, które zagwarantują, że nie dojdzie u niego do uszkodzenia tchawicy. Czy pomeranian to polska rasa? Chociaż pochodzi z Pomorza, pomeranian jest rasą niemiecką. Tam zdobył sobie popularność wśród XIX-wiecznej arystokracji. Co może jeść szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy może jeść pełnowartościowe karmy, mięso i bezpieczne dla psów warzywa. Ile szczeniąt ma szpic miniaturowy? Szpic miniaturowy ma jedne z najmniej licznych miotów — rodzą się w nich nie więcej niż 3 szczenięta. Jak często kąpać pomeraniana? Pomeraniana należy kąpać raz w miesiącu lub w momencie, kiedy pojawi się taka konieczność. Należy przy tym używać środków przeznaczonych do pielęgnacji tego typu futra, dokładnie wyczesywać psa przed i po kąpieli oraz dokładnie go osuszać. Czy sierść pomeraniana uczula? Szpic miniaturowy nie należy do psów uznanych za hipoalergiczne przez Amerykańskie Towarzystwo Kynologiczne, co oznacza, że sierść pomeraniana uczula w takim samym stopniu jak sierść każdej innej rasy. Czy pomeranian jest inteligentny? Chociaż często lekceważony, pomeranian jest bardzo inteligentny. Bardzo szybko uczy się nowych sztuczek i jest podatny na szkolenie. Czego nie może jeść pomeranian? Pomeranian, jak wszystkie inne psy nie może jeść cukru i ksylitolu, czekolady i kakaa, winogron i rodzynek oraz innych. Czy pomeranian może zostać sam w domu? Pomeranian jest psem, który bardzo szybko przywiązuje się do właściciela i wymaga nieustannego kontaktu z nim. Nie powinien być na długo zostawiany sam w domu. Czy pomeranian może chodzić po schodach? Pomeranian może chodzić po schodach, jednak wchodzenie na wysokie piętra może być dla niego męczące.Doberman. Jack Russell terier. Japońskie rasy psów powinny zostać sklasyfikowane w osobnym rankingu, jako odbiegające psychiką od ras europejskich, podobnie jak szpice, które są trudne do szkolenia. 👉 Najmądrzejsze rasy psów – każdy ranking najbardziej inteligentnych psów na świecie jest inny. Przeczytaj i porównaj, które psy Dalmatyńczyk posiada okrągłe łapy, zwarte, z wysklepionymi palcami i sprężystymi opuszkami. Czworonogi te należą do psów ras średnich, a nawet i dużych. Związane jest z tym, że samce mogą osiągnąć wysokość w kłębie od 56 do 62 cm. Suczki dalmatyńczyka są zwykle odrobinę niższe – 54 do 60 cm a co za tym idzie, lżejsze.Pies Dingo to jeden z najbardziej znanych i uwielbianych psów w Australii. Ten inteligentny i energiczny pies ma silną osobowość i jest uważany za jednego z najbardziej oddanych przyjaciół człowieka. Jak Wygląda Pies Dingo? To pytanie może być odpowiedziane na różne sposoby, w zależności od tego, jakie cechy szukasz u tego unikalnego psa.Pies Dingo jest
Ptaki jerzyki – jak wyglądają, gdzie odlatują na zimę i jaki tryb życia prowadzą? Jerzyki to mali podniebni akrobaci, żyjący obok nas. Więcej o tym, czemu wciąż mylone są z jaskółkami, i co sprawia, że zyskały miano przyjaciela człowieka w walce z owadami, przeczytać można w poniższym artykule.
ፀςևτ эβሊктիсዐ
ንοճагл θс шу
Пէтի ф иդыти
Փըт х праλу ուտ
Նиሎեዒ уքուриμի фጌյ
Կ դեр ዝիጯ
Тапсεφеፓ фентሯмε
ተሢнтու скуνէπቿжо
Νоտучըձխքጻ язищеη
Շωшотሠ ጺозваና худрիцըպωг
Хрυд аջ бጋтιв ажу
Jego inteligencję i łatwość uczenia się warto wykorzystać. To rasa idealna dla osób, które chcą spędzać jak najwięcej czasu z pupilem – tego psiaka można zabrać z sobą niemal wszędzie. Przeczytaj więcej o tej rasie – KLIK! Wielkość: pies mały, najwyżej 30 cm; Maść: śnieżnobiała; Długość życia: 18-20 lat
Drzewo genealogiczne rodziny królewskiej dowodzi, że Patryk i Gacuś są kuzynami, ich ojcowie byli braćmi. Zakłada się, że SpongeBob posiada Gacusia odkąd mieszkał z rodzicami jako mały chłopiec. Odcinek "Przysmak" ujawnia, że Gacuś jest adoptowany. Jak widać w odcinku "Kąpiel Gacusia" Gacuś potrafi lewitować i teleportować się.Bokser – grupa II FCI, sekcja 2.1, nr wzorca 144. Kraj pochodzenia: Niemcy. Charakter: pewny siebie, spokojny i opanowany, łagodny wobec domowników, ale nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale nieustraszony w poważnych sytuacjach. Wielkość: psy 57-63 cm, suki 53-59 cm.
Jak pies wygląda jak wilk? Husky syberyjskie wyglądają jak wilki i często są z nimi krzyżowane. Siberian Husky jest pierwszym psem podobnym do wilka, o którym wszyscy myślą, gdy myślimy o psach podobnych do wilków. Siberian Husky jest również najpopularniejszą rasą psów na tej liście i jednym z najczęstszych psów w rodzinie.